Schaamrand

Op de dag dat bekend wordt dat 2011 een van de drie warmste jaren was sinds het KNMI dat in 1901 is gaan bijhouden (vandaag), zit ik in Amsterdam op een werkadres. Het is na een wilde rit door de ochtendspits die nauwelijks een ochtendspits te noemen was bij gebrek aan overig verkeer. Dat heb je zo in de laatste dagen voor de jaarwisseling.

Ik zit hier te overpeinzen wat me gisteren werd toegevoegd door collega/bijna vriend Rob. Rob is een kleurige (letterlijk) Harley-rijder die me eergisteren – ook in Amsterdam – zijn nieuwe fiets liet zien, een matzwarte ex-Angels HD Street Bob met vermoedelijk illegaal achterlicht en wel zeker illegale, want open uitlaten.
Rob had mijn Yamaha TDM buiten herkend en hem was opgevallen dat mijn achterband niet tot over de rand van het loopvlak is afgeraffeld. Er zit nog een zogeheten schaamrand op, een ongebruikte strook rubber die zou kunnen zeggen dat de eigenaar van de motor een bange poeperd is, een amateur, een beginneling. En nee, nieuw zijn mijn banden bepaald niet (ze zaten er al op toen ik de motor kocht) dus het excuus "moet nog inrijden" vervalt.
Ik heb mijn TDM, van het eerste bouwjaar (1991) en dus binnenkort 21, nu bijna twee jaar. Ik noem haar niet alleen De Hoer omdat iedereen haar altijd mag berijden en ze dan geld kost, maar ook omdat ze op hoog rubber schoeisel staat, gekleed is in strakke, helrode lak, superslank is en in het bezit van twee grote, ronde koplampen en bovendien twee dikke cilinders daaronder/achter. (Noem me een manier waarop ik een dergelijke specifieke combinatie van eigenschappen niet als vrouwelijk zou kunnen omschrijven, en ik zal 'm gebruiken.)
De Hoer heeft echter een schaamrand om het rubber, en dat werd me dus even op nogal beschuldigende toon voor de voeten geworpen. Ik zat me even af te vragen waarom ik die schaamrand heb, want het is toch niet zo dat ik De Hoer nooit laat kennis maken met mijn soms onstuimig temperament. Of... eigenlijk wel.
De Hoer wordt tijdens 'het seizoen' gebruikt om van importeur naar importeur te rijden.
Stadsmotor.nl test motorfietsen en motorscooters en dat lukt alleen als je ze eerst ophaalt. Zo fungeert De Hoer dus voor mij of een van de mijnen als transport naar een importeur, en wordt daar ingeruild voor een fonkelnieuwe persdemo, zoals dat heet. De opgehaalde demo wordt een week lang onderworpen aan de grillen van minimaal twee, maximaal vijf testers (klein/groot, m/v, snel/langzaam), en gaat dan terug naar de importeur. De Hoer wordt vervolgens gebruikt om naar de volgende importeur te rijden.
Deze 'inter-importeur-ritjes' gaan vrijwel altijd volgens de snelste route, en die voert meestal over de snelweg of is dusdanig kort dat de banden niet eens op temperatuur komen. Aldus ziet De Hoer maar weinig bochten. Ik ben er een keer mee naar Brest geweest, maar dat was met een neef achter op en twee volle Hepco & Becker Gobi's op de kont, en dan ga je ook niet gek doen.
Verder komt De Hoer eigenlijk alleen als normaal transpost op straat in deze winterperiode, als de importeurs hun dure demo's uit angst voor (pekel)schade niet willen uitlenen. En als de buitentemperatuur dan ergens tussen de vijf en tien graden ligt, is er geen enkele belemmering om – alsof het zomer is – als een dwaas over 's lands wegen te boenderen.
En zo kwam ik er in de laatste week van het jaar (vorige winter kon er niet gereden worden) voor het eerst achter dat mijn bijna meerderjarige Hoer nog steeds een ongelooflijk fijne motor is. Niet meer zo scherp als twintig jaar geleden – toen deze eerste TDM werd geïntroduceerd – maar ondanks haar jaren nog altijd onehelluvalot bruikbaarder dan veel spul dat nu op de markt wordt gebracht.

De schaamrand is in één dag een stuk smaller geworden, en dat in de frisse decembermaand, met windkracht zeven van opzij, in het donker, met een beladen topkoffer (ook H&B Gobi), in breed winterpak, gewoon onderweg naar een klus, wat alleen lukte door de afwezigheid van overig verkeer. Want wat nu nog aan auto's op straat is, rijdt ook als een dwaas.
De schaamrand is er nog steeds, maar wie denkt dat hij onder december-omstandigheden een schaamrand van een TDM (met erg rond loopvlak) kan wegrijden, heeft iets van het motorrijden niet helemaal begrepen. Namelijk dat je zelfs in een Hollandse winter voorzichtig moet zijn, als je tenminste net zo lang als ondergetekende van motorrijden wilt genieten.
Want ja, dat doe ik na dik 25 jaar nog steeds. Met een droge weg, waarom zou ik in hemelsnaam de auto pakken? Ook in de winter is de motor nog altijd leuker dan de auto.

Michiel Heemskerk
29 december 2011

P.s. Dankjewel Kerstman voor de nieuwe fleece windstopper (kol), het neopreen gezichtsmasker en de wollen binnenhandschoenen.

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}

 

Aangepast zoeken
FacebookTwitter

Disclaimer - Privacy Policy