Test: Aprilia Mana 850 (ABS) (GT)

Inhoudsopgave
Test: Aprilia Mana 850 (ABS) (GT)
Specificaties
Fotogalerij
Video
Alle Aprilia tests

Aprilia

Aprilia Mana GT statischHet is al lang geleden dat we voor de eerste keer likkebaardend langs de Aprilia Mana liepen. Om de simpele reden dat de Mana een motor is met automatische versnellingsbak en bovendien voorzien van handigheidjes waarvan we ons afvragen waarom niemand die ooit eerder heeft bedacht. Het uiterlijk en weggedrag van een motor, het gemak van een scooter. De ultieme stadsmotor?

Stadsmotor.nl gaat niet over één nacht ijs bij de Mana-test en geeft hem mee aan ons meest veeleisende stelletje testers, te weten de immer praktische Jürgen bij wie de Deutsche Gründlichkeit letterlijk in zijn genen zit gebakken, en de verre van praktische Julian die alleen gelukkig is als hij op één wiel kan rijden.

Tussendoor valt hij in handen van ondergetekende, Michiel, de persoon die nu de knoppen beroert en zo zijn eigen opvattingen heeft over motorrijden, wat niet geheel toevallig de reden is dat Stadsmotor.nl überhaupt bestaat. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we de Aprilia Mana al in september of zo hadden, maar aangezien het geen nieuw model betreft (2008), hadden we niet zo'n haast met publiceren en wachtten we daar even mee totdat we in elk geval de Honda VFR1200F DCT hadden uitgeprobeerd. De simpele reden daarvoor: die heeft ook een (half)automatische versnellingsbak. Bij de Honda is dat een dual clutch-ding, bij de Mana een 7-traps variomatic (cvt).
Variomatic doet denken aan scooter, en dat klopt ook wel. Kijk bijvoorbeeld eens naar de specs van de Gilera GP 800 motorscooter en kom tot de conclusie dat die identiek zijn waar het de V-twin betreft. Waarom dat niet ook gewoon een cvt op de Mana? Vermoedelijk om het motorgevoel – het opschakelen – te behouden en zo de klanten een motor te presenteren die technisch gewoon scooter is, maar toch rijdt en aanvoelt als een motor.
Is dat nodig?
Ik zeg nee. Anders gezegd: de toegevoegde waarde ontgaat me. Ik ben iemand die van motorfietsen houdt die lekker aan het gas hangen. Ik gebruik mijn gas om te remmen en te sturen. Meer dan anderen? Weet ik niet. Maar het is voor mij belangrijk dat ik altijd dat vermogen beschikbaar heb waar ik op reken, en dat is iets wat met een normale variomatic beter lukt dan met een getrapte variomatic, die toch altijd even moet nadenken als-ie bijvoorbeeld toevallig nog in de suffe 7 zit terwijl ik al van plan was om in de krachtige 2 of 3 een bocht uit te katapulteren. Gelukkig kun je geforceerd hand- en voetmatig terugschakelen, dus een drama is dat niet. Schakelen gaat op een normale motor hoe dan ook automatisch als je lang genoeg rijdt; de handelingen die je moet doen, doe je zonder daar ooit over na te hoeven denken, dus wat zou je met een automatische versnellingsbak moeten?
Tja, bijvoorbeeld eens met normale schoenen aan een stukje gaan rijden, zonder dat je de hele wreef kaal schaaft tegen je pook. Of lekker door de file en stad trutten zonder dat je voordurend je koppeling erbij moet houden omdat er elk moment een ingeblikte van baan kan wisselen zonder op te letten. Of gewoon wegsperen bij een stoplicht, want een automaat schakelt echt sneller dan jij met je trage botjes en spiertjes. Of je zult inderdaad maar weinig coördinatievermogen tussen handen en voeten hebben en dat schakelen maar niet onder de knie kunnen krijgen. Dan is er toch nog hoop en dan hoef je je voor de Mana absoluut niet te schamen, want verder is het enorm fijn ding voor dagelijks verkeer, maar ook voor een stevige hospartij door de polder, waarbij wat extra pk's dan wel welkom zouden zijn geweest. Maar goed... wie echt wil vliegen en automaat wil rijden zal toch kiezen voor de 170 pk sterke VFR of de semi-automatische en 143,5 pk sterke Yamaha FJR1300AS (Assisted Shift).

Wel even op temperatuur laten komen voor je vertrekt, want de Mana wil met koude motor nog wel eens afslaan. Da's op een normale motor geen probleem, die je freewheelend weer kunt starten. Maar de Mana heeft dus geen koppeling en dat betekent dat je eerst moet stilstaan voor je kunt herstarten: beveiliging. Dan maar hopen dat er niet net een 40-tonner achter je zit.

Is de Mana een goed ding? Absoluut, lees daartoe vooral ook de tests hieronder, die dieper ingaan op de bijzonderheden (we gaan niet drie keer hetzelfde vertellen). Wie geïnteresseerd is geraakt, mag zich dit jaar voorts verheugen op de komst van de Honda's NC700X en NC700S, een allroad en een naked bike met – jawel – een DCT (Dual Clutch Transmission) automatische versnellingsbak van de tweede generatie. Tot die tijd is het de Mana of de Mana GT, met tophalf stroomlijn...

Jürgen
Eerste indruk: Hmm.
Buddy: een uitnodigende 810 mm hoge getrapte buddy, die naar verloop van tijd (ca. 50 km) toch wat hard aanvoelt. Ook mijn aangetrouwde bijrijdster is er niet van overtuigd dat de buddy comfortabel te noemen is. Dat de stepjes voor haar wat hoog zitten is ook aan haar lengte van 186 cm te wijten. Maar zij heeft haar eigen rijbewijs, en met twee Mana's is het dubbel fun. (Even sparen - kopen – klaar.)
Stuur: goed te bereiken. Wat meteen opvalt is het ontbreken van de koppelingshendel.
Spiegels: niet echt groot, maar wel trillingvrij zicht biedend op achterliggend verkeer.
Schakelaren: Die zijn op de te verwachten plek, maar er is meer, dat even met aandacht moet worden onderzocht. Het handboek met de knusse titel "use + maintenance book" geeft uitleg over deze motor in de talen: Italiaans - Duits - Frans - Spaans. Wie op school zijn talenhorizon heeft verrijkt, is duidelijk in het voordeel.
Instrumentarium: links snelheidsmeter, rechts lcd-display met info als buitentemperatuur, tijd, Gear Mode en, naar keuze, dagteller, totale km, verbruik gemiddeld, hoogste snelheid, gemiddelde snelheid en wat dan ook.
Verlichting: in het kontje geïntegreerd achterlicht, felle ronde koplamp.
Zitpositie: rechtop, lang vol te houden, niet op de polsen en alleen beperkt door de hardheid van de buddy.
Remmen: Aprilia dubbele schijf voor, enkele achter, goed remmend met abs, zoals dat tegenwoordig wel hoort.
Demping: sportief strak en toch comfortabel. De spagaat tussen sportief en comfortabel is uitstekend gelukt.
Wegligging: sportief of tour, beide zijn gelukkig verenigd.
Versnellingsbak: Naar keus automaat of halfautomaat, met drie modi: rain, touring en sport (sport/gear).
Opmerkingen: Het stampen van de twee cilinders is niet echt ruig, en toch kan je het niet ontkennen. De donkere roffel van de uitlaat is even rustgevend als een basloopje bij een stukje muziek. De touringmodus word in het begin nog wel eens door de sport/gear-modus ingeruild, om er vrij snel achter te komen dat de automaat het zodanig goed doet, dat je met vol vertrouwen in de Aprilia-technici de touringmodus selecteert en bak lekker laat doen waar-ie goed in is.. De regenmodus laat het vermogen ietwat zachter op straat komen, maar een voorzichtige gashand doet het ook zeer goed. Het spectaculaire gedoe om bij een sportmotor door de versnellingen te klimmen, met de erbij behorende geluidsoverlast, geeft je het idee dat de automaat niet zijn best doet. Een kijkje op de snelheidsmeter overtuigt echter meteen dat die indruk niet klopt. De Mana is niet het snelste jongetje van de klas, maar wel de slimste. Het gemak, dat je je helm en handschoenen in het zachte helmvakje (vroeger ook wel als benzine-opslag gebruikt) kwijt kan, de handrem die zodanig geplaatst is dat je die echt niet kan vergeten, en de zijstandaard, die met een korte klik van de hak meteen in de werkhouding springt, zijn overtuigend. Als je een motor nodig hebt, en geen showboat, als je snel door de bochten wilt gaan, als je comfortabel over klinkertjes en drempels wilt gaan, als je een motor wilt hebben die zonder topcase je helm kan opnemen, als je je telefoon wilt kunnen opladen, tja, dan is er geen andere optie dan de Mana. Persoonlijk zou ik voor de GT kiezen, omdat een snel uiterlijk bij mij geen enkele emotie oproept. Voldoende ruimte om mijn huisraad mee te kunnen nemen - wint altijd. Snel en stil door het landschap suizen, zonder oom agent wakker te schudden - wint altijd.
Dagelijks gebruik: de kracht van de Mana ligt juist in het gebruiksgemak waarmee je elke dag weer overtuigd op pad gaat. In de file is de hoge zitpositie in je voordeel, het wendbare gedrag van een scooter verrast je in de stad en op de dijkweggetjes doet de sportieve kant je tevreden glimlachen.
Verbeteringen: al is de Mana dichtbij om de beste dagelijkse begeleiding te bieden, er zijn ook minpuntjes.
Het ontbreken van de alarmlichten is kort en lief gezegd - jammer.
De harde buddy - jammer.
Dat de instelling van de achterste demping volgens het handboek...
Begin citaat:
"Für andere Anforderungen, wie Fahrten mit Beifahrer oder voller Beladung, empfehlen wir Ihnen sich an einen offiziellen Aprilia-Vertagshändler zu wenden." pagina 70 use + maintenance book.
"Zum Verstellen des Gewinderings (2) zur Einstellung der Federvorspannung muss ein Spezialschlüssel benutzt werden, der nicht zum Lieferumfang gehört" pagina 71 use + maintenance book.
Einde citaat.
Dat je naar een Aprilia-dealer op zoek moet als je eens je geliefde achterop wilt nemen, is ronduit raar. Een motor als de Mana koop je niet alleen voor jezelf, en dus mag je verwachten dat de veerspanning makkelijk, liefst met de hand, te verstellen is. Temeer omdat het standaard gewicht van de berijder ingeschat wordt op 70 kilo. Dat is in Italië misschien realistisch, maar hier niet.

Tot slot:
BMW F800GS 85 pk bij 7.500 rpm - 83 Nm bij 5.750 tpm
Yamaha TDM 900A 86 PK bij 7.500 tpm – 88,8 Nm bij 6.000 tpm
Aprilia Mana 76 pk bij 8.000 tpm – 73 Nm bij 5.000 tpm

Dit lijstje laat zien dat er meer vermogen uit een tweecilinder kan komen. Als de Mana 12 pk meer zou hebben, is het gebruik van de sport-, touring en regenmodi ook logischer. Dan kan je ook het vermogen aanpassen zoals dat bij de Ducati Diavel is toegepast. Bijvoorbeeld sportmodus 87 pk, touringmodus 75 pk, regenmodus 65 pk.
Dat zal dan de motor kunnen zijn die in mijn top tien als nummer 1 met stip zal staan.
Nu is het nummer 1 zonder stip.

Julian
De Aprilia Mana is wederom een motor waar ik niet aan zal denken bij de aanschaf van iets nieuws. Hij voldoet namelijk op geen enkel punt aan mijn 'eisen'. Hij is naar mijn mening veel te zwaar en veel te traag. Bovendien is het een automaat. Wie wil dat nou? Wanneer je iets nieuws wilt kopen, zoek je het liefst naar iets dat op enkele gebieden beter is of anders dan wat je al had. Daarmee bedoel ik dus dat je niet zo snel van een supersport op een kleine 250-cc ééncilinder zal stappen. Of van een snel licht ding op een zwaar traag ding. Tenzij dat natuurlijk op een bepaalde manier een verbetering is.
De Aprilia Mana is zo'n verbetering. Op verschillende motorsites lees je dat de Mana een motor is voor degene die eigenlijk liefst scooter rijdt maar niet op zo'n plastic bak gezien wil worden. Dat kan, maar zo simpel is het niet. De Mana is naar mijn idee en weliswaar een automatisch 'geschakelde' motor, maar dat is dan ook wel de enige overeenkomst met een scooter. De looks zijn bijvoorbeeld prima. De achterkant oogt wel wat oud door de grootte, maar dat komt omdat daar de tank geplaatst is. En daar waar je de tank verwacht, kun je je helm kwijt of een hele lading andere spullen. Mijn integraalhelm paste natuurlijk net weer niet, maar goed, welke beul propt zijn helm in een klein vakje in de motor met kans op krassen op je helmschaal of vizier? Handiger is het om die lastige rugtas erin te duwen, samen met je pasjes, sleutels en telefoon. Dan wordt het boeltje ook niet nat bij een flinke regenbui. Het compartiment is met stof bekleed, met een lampje verlicht en rondom zit een rubberen rand zodat het niet inregent. Geniaal! En zoals wel vaker op moderne motoren; de standaard uitlaat is niet echt een feest om naar te kijken. Maar omdat de rest dik in orde is, kan ik daar nog wel mee leven. Wel is het zo dat wanneer je iemand achterop hebt de uitlaat eigenlijk net even te hoog staat.

De Mana rijdt en stuurt fantastisch. Zo goed dat ik de hele dag overal naartoe gereden ben en helemaal vergat om foto's te maken. Nou ja, niet helemaal vergeten, maar ik had er gewoon geen tijd voor. Hierdoor moest ik 's avonds op zoek naar een locatie met straatverlichting of andere lampen om nog een paar redelijke foto's te kunnen maken. Een pompstation voldoet meestal wel redelijk, maar ik had een veel mooier plan in gedachten voor deze stadsmotor: het plaatselijke (Zaandam) skatepark! Relatief veel verlichting voor wat aardige foto's en een hoop leuke obstakels om de Mana stiekem eens goed uit te testen.
Zo gek als je met een BMX over een funbox springt, kan het natuurlijk niet met de Mana. In de eerste plaats omdat ik de motor weer netjes in moet leveren, en in de tweede plaats omdat de Mana niet echt de lichtste is. Rijdend door de stad merk je hier helemaal niks van, maar zodra je even achteruit moet steken een drempeltje over of je je rijvaardigheidskunsten test op een skatepark, dan merk je dat dus wel. Een hoop pret op die Mana, dat is zeker.
De motor moest die dag ook weer terug en met een passagier achterop heb ik zonder krassen het skatepark achter me gelaten. De Mana rijdt ook met passagier prima. De vering wil nog wel eens deinen, maar je kunt zonder problemen net zo hard elke bocht in rossen als zonder passagier. Gelukkig maar, want op een bepaalde afrit die al lastig is zonder passagier zat ik net even te lang met de modeknop te spelen voor ik ontdekte dat ik of te hard van start ging of te laat de bocht inzette. In tegenstelling tot de passagier vond de Mana het allemaal geen probleem. Een korte opsomming van de survival-reacties van Keith Code en een geslaagde bocht ingezet verder, brulden we alweer veilig de bocht door. Had ik al gezegd dat de Mana prima rijdt? Wellicht vergiste ik me in de bocht omdat ik toch wel gewend ben om alles in te schatten op versnelling. De ene bocht moet in z'n een met het voetje op de rem, die andere bocht kan in z'n drie maar dan wel op die en die manier. En een snelweg klaverblad doe je meestal in z'n vier. Op de Mana geef je gas en je gaat vanzelf vooruit. Als je dan voor de bocht wilt weten in welke versnelling je zit, heb je een probleem. Je moet dus alles doen puur op snelheid. Met de modeknop waar ik het net al over had, kun je kiezen tussen Rain, Tour en Sport. Wanneer je de knop langer indrukt, krijg je de keuze Sport/Gear. In de modus Rain schakelt de Mana vroeg op en lijkt de gasresponse wel gehalveerd. Je hoeft dus geen snelle stoplichtsprintjes te verwachten in de regenstand. In de Sportstand schakelt de Mana juist heel laat van versnelling en komt het boeltje met iets meer enthousiasme van z'n plek. Maar wanneer je door de stad rijdt of zelfs op de snelweg, heb je het idee dat hij er steeds naast zit qua versnelling. De beste en fijnste stand vond ik de Tourstand. Zowel alleen als met passagier. In deze stand pakt-ie prima op en op schakelt de Mana wel op de juiste momenten door. Voor al deze drie standen hoef je niet zelf te schakelen. Als je wel zelf wilt schakelen, met de voet of met de knoppen op het stuur, kun je kiezen voor Sport/Gear. In deze stand wordt de niet te missen versnellingsindicator actief en kun je naar hartenlust zonder koppeling schakelen. Als je vergeet te schakelen omdat je stopt voor een stoplicht of bij een noodstop, hoef je ook niet nog eens zelf van 7 terug naar 1 te tikken, want dat doet de Mana zelf. Het systeem werkt als een trein en zonder hokken of stoten. Boterzacht en fluisterstil klik je door de versnellingen heen. Wel denk ik dat de Mana ook prima af is zonder de gear-optie.
Hoewel ik na een halve dag Mana rijden nog steeds in het luchtledige greep naar de niet gemonteerde koppelingshendel, moet ik me toch eerlijk afvragen: waarom heb ik niet gewoon een automaat op m'n woonwerkmotor? De Mana zit een beetje als een zware supermoto, heeft de looks van een naked en 'schakelt' als een scooter. En in tegenstelling tot de scooter (waarmee de Mana vergeleken wordt) heb je wel degelijk een echte motor tussen je benen! Je spullen/kleding voor je werk neem je netjes en droog mee in de tankkoffer. Is het dan misschien wel een perfecte stadsmotor zonder scooterverpakking? Nee, want het is vrijwel onmogelijk om te wheeliën en dat is voor mij echt een gemis.

nb. deze motor is geschikt voor het motorscooterrijbewijs.



 

Aangepast zoeken
FacebookTwitter
Voorpagina Alle TESTS Aprilia Test: Aprilia Mana 850 (ABS) (GT)

Disclaimer - Privacy Policy