Het mag geen geheim heten dat de Japanners op technisch gebied weinig inventief waren toen ze de wereldmarkt gingen veroveren met hun vooral goedkopere auto's en motorfietsen. Maar da's alweer een jaartje of veertig geleden en sindsdien is er veel veranderd.

Toen de medewerkers van Stadsmotor.nl in 2009 (toen Stadsmotor.nl nog niet bestond maar de medewerkers wel) op pad gingen met de Yamaha FZ1, stonden er Japanse karakters op de tank, betekenend: Kando. En dat is – zegt Yamaha – het gevoel van grote tevredenheid en intense opwinding als je iets bijzonders ervaart. Dat gevoel herkennen we, maar ervaren we meestal niet op een motorfiets, maar in gezelschap van een in ieder geval gedeeltelijk ontklede persoon van het (in ons geval) andere geslacht. Maar het kan ook op een motorfiets, mét een motorfiets: Kando. Wat stond er verder op de tank? Iwata, Japan, met daar tussenin de Japanse vlag op de motorfiets die in zijn enige kleurstelling wit/rood toch al krachtig aan het land van de rijzende zon doet denken. En dat Iwata, da's dan weer een kekke accessoirelijn met allerlei Japans accentjes. We hadden het – zo moge blijken – te maken met een heuse design-motor.

Dat rood/wit, voor alle duidelijkheid, betrof de onderdelen met een cosmetische functie, en dat is in de kleurstellingen van 2011 niet veranderd. Vrijwel alles wat een mechanische functie heeft, is matzwart. En er is veel matzwart. Yamaha noemde de FZ1 Kando ‘stoer om te zien met een afgetraind, woest uiterlijk dat ruwe kracht uitstraalt’. Zo ver zouden we niet willen gaan. De FZ1 ziet er lekker uit, ziet er goed uit, maar het is nou ook weer niet direct een fiets waar je instinctief met een grote boog omheen loopt. Het is geen kleine fiets, maar hij is zeker ook niet groot. En stap je erop, dan voel je de 221 kilo (volgens de boeken) absoluut niet. Voordat je ’m start, zou je zweren dat je op een 600’tje zat. Maar de FZ1 is zeker geen 600’tje. Het is een volwassen 1000 cc viercilinder, uiteraard met injectie, op basis van het blok van de onder kenners gevreesde Yamaha R1 en met een retestrak frame. De FZ1 was in de Kando-uitvoering, zeker met de optioneel gemonteerde Akrapovic-einddemper, niets minder dan een vreselijk brulijzer in pocket-formaat. En of dat lachen is..? Reken maar van yes, want je hebt het feitelijk gewoon over een supersportmotorfiets, maar dan zonder stroomlijn en met normaal stuur. Dat brengt natuurlijk wat beperkingen met zich mee voor de topsnelheid en het rijcomfort, maar wie daar behoefte aan heeft moet maar naar iets anders uitzien. Het relatief hoge en brede stuur en het lage gewicht garanderen in ieder geval een grote handelbaarheid in de stad en verder heb je ruim voldoende kracht om vanuit iedere snelheid als een raket uit de startblokken te gaan. Behoefte aan een stukje adrenaline op twee wielen maar géén behoefte aan een loodzware muscle-bike? Dan is de FZ1 (al dan niet in Kando-uitvoering) helemaal geen rare optie. Anno 2011 heeft-ie bovendien abs. Dat kan van pas komen met de 150 (!) beschikbare pk’s. Treurig voor woon-werkgebruik is natuurlijk wel de afwezigheid van iedere mogelijkheid tot het vervoeren van bagage. Rugzakje kopen dus.